14 जको तम्हानु सतावी वानु आशीष ङिया। वानु श्राप ना ङिया, पर आशीष ङिया।
पर मैं तम्हानु ईं किहे कि आपणे दुश्मना लारे प्रेम राखा ते आपणे सतावणे आला वास्ते प्राथना करा,
तब ईशु ने केहले, “हे ब़ा, याहनु माफ कर, कांकि ये ना जाणी कि का करी पले।” ते वाणे पर्चीया नाखती कर ओची ओढ़णी बांटती गेहली।
जको तम्हानु श्राप ङी, वानु आशीष ङिया, जको तम्चा अपमान करी, वांचे वास्ते प्राथना करा,
बल्ति गोङे टेकती कर ऊंची अवाजी लारे ईं केहले, “हे प्रभु, हा पाप वांचे उपर ना लायो।” ते ईं केहती कर नूहती रेहला। शाऊल ओची मौत मां सहमत हुता।
बुराई कनु ना हारा, पर भलाई लारे बुराई नु जीतती गिहा।
चौकस! कुई काये लारे बुराई चे बदले बुराई ना करो, पर सदा भलाई करने चे वास्ते तियार रिहा, ते अापस मां ते सारा लारे वी भलाई ही ची कोशिस करा।
हेक ही मुँहा लारे आशीर्वाद ते श्राप ङोनी निकली।
तम्ही बुराई चे बदले मां बुराई ना करा। ते ना गालीया चे बदले गालीया काढ़ा, पर ऐचे बदले आशीष ही ङिया। कांकि तम्ही आशीष चे वारिस हुवणे चे वास्ते हकारले गेले।