पेहले स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते लुहींया लारे मिड़ले आले ओले ते जाखते पैदा हुले, ते धरती उपर भुकाती ङिले गेले। ते धरती ची हेक तिहाई ब़लती गेली, ते दरख्ता ची हेक तिहाई ब़लती गेली ते सारे सावे खड़ वी ब़लती गेले।
ते वां तिङीया नु लौका नु मारती नाखणे चा ना, पर पाँचा मेहना तक दर्द ङेणे चा अधिकार ङिला गेला, ते वांचा दर्द इसड़ा हुता जिंवे बिच्छुवा चे ङंग मारणे लारे इन्साना नु हुवे।