ते छेवें स्वर्ग़दूता ने आपणा मुंगर फरात नांवा ची महा नदी मां रेड़ला, ते विचे पाणी सूखती गेले कि पूरब ची दिशा मां रेहणे आले राजा चे वास्ते मार्ग़ तियार हुती जाओ।
ऐचे बाद मैं धरती चे चाहरी कूणा उपर चार स्वर्ग़दूत भिले ङेखले, वे धरती चीया चाहरी हवाईया नु झड़ली भिलते कि धरती जा समुन्दर जा कुई दरख्ता उपर हवा ना चलो।
बल्ति मैं हेक नेरे स्वर्ग़दूता नु जीते नरीकारा ची मौहर चले हुले उभरते कनु उपर आते ङेखले ओणे वां चाहरी स्वर्ग़दूता नु जानु धरती ते समुन्दर चे नुकसान करने चा अधिकार ङिला गेला हुता ऊंची अवाजी मां साङ मारती कर केहले,