ते मूर्तिया चे लारे नरीकारा चे मन्दरा चा का रिश्ता? कांकि अम्ही तां जीते नरीकारा चे मन्दर छिऊं, जिसड़े कि नरीकारा ने केहले, “मैं वांचे मां वास करी ते वांचे मां टुरता फिरता रिही, ते मैं वांचा नरीकार हुवी, ते वे माये लौक हुवी।”
ते विश्वास चे कर्ता ते सेद्ध करने आले ईशु ची तरफ तकते रिहुं, जेह्णे ओ आनन्द वास्ते जको ओचे वास्ते पला हुता, लाज़ ची कुई चिन्ता ना करते हुले क्रूस चे ङोख सेहले, ते नरीकारा चे सिंहासन चे सज़्ज़े पासु जती ब़ेहला।
ते नरीकारा चा मन्दर जको स्वर्ग़ा मां छै, ओ खोड़ला गेला, ते ओचे मन्दरा मां ओचे वायदे ची सन्दूक ङिसली, ते बिजलीया ते शब्द ते गरजण ते भूकम्प हुले, ते भयानक बङे-बङे ओले ढेले।
चऊं जींया चे छाऔ-छाऔ खांपे छी, ते चारो-तरफ ते भीतर आँख ही आँख छी, ते वे रात-ङिओ बिना आराम करले ईं केहते रिही, “पवित्र, पवित्र, पवित्र प्रभु नरीकार सर्वशक्तिमान, जको हुता ते जको छै ते जको आणे आला छै।”
ऐचे बाद मैं नजर करली, ते ङेखा, हर हेक जाति, ते कोल्ल, ते लौक ते भाषा महु हेक इसड़ी बङी भीड़, जानु कुई गेण ना सग़ते। चिट्टी ओढ़णी घाली आले ते आपणे हाथा मां खज्जी चा लड़ीया चले हुले सिंहासना चे सामणे ते मैमणे चे सामणे भिली।