ते ओ सिंहासन चे सामणे मना बिल्लौर आलीकर शीशे चा समुन्दर छै। सिंहासन चे आधे मां ते सिंहासन चे चारो-तरफ चार जीती जींये छी जाये आग़ु-भांसु आँख ही आँख छी।
तब मैं ओ सिंहासन ते चाहरी जींया ते प्राचीना चे बीच मां, हेक मैमणे भिले आले ङेखले, ऊं इसड़े ङिसे भिलते ले जिंवे कि बलि चढ़ाले गेले हो, ओचे सात सींगे ते सात आँख हुतीया ये नरीकारा चीया सात आत्मा छी जको सारी धरती उपर भेज़लीया गेलीया।
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।