वे नरीकारा चे दास मूसा चे गीत ते मैमणे चे गीत गावी भिलते, ते किही भिलते कि “हे सर्वशक्तिमान प्रभु नरीकार, दुधी कामे बङी छी, ते अचम्भे ची छी, ओ युग-युग चा राजा, दुधी चाल सच्ची ते ठीक छै।
बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां ते धरती उपर ते धरती चे तले ते समुन्दरा चीया सारीया सृजलीया आलीया चीजा नु, ते सब कोच्छ नु जको वांचे मां छी, ईं केहते सुणले, “जको सिंहासना उपर ब़ेहला ओचा ते मैमणे चा धन्यवाद ते आदर ते महिमा ते राज़ युगानयुग रिहो।”
तब मैं ओ सिंहासन ते चाहरी जींया ते प्राचीना चे बीच मां, हेक मैमणे भिले आले ङेखले, ऊं इसड़े ङिसे भिलते ले जिंवे कि बलि चढ़ाले गेले हो, ओचे सात सींगे ते सात आँख हुतीया ये नरीकारा चीया सात आत्मा छी जको सारी धरती उपर भेज़लीया गेलीया।
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।
वे ईं नवें गीत गाऊं लाग़ले, “तु ये किताबे नु गेहणे, ते ऐचीया मोहरा खोलणे चे लायक छी, कांकि तु बलि हुती कर, आपणे लुहींया लारे हर हेक कोल्ल ते भाषा ते लौक ते जाति महु नरीकारा वास्ते लौका नु मोल गेहले।