17 ते पवित्र आत्मा, ते बीन्दणी ङोनी किही, “आ!” ते सुणने आला वी किहो कि, “आ!” जको तरसेला आला हो, ओ वी आओ। ते जको कुई चाहवे ऊं वी जीवन चे पाणी नु यूंही गिहो।
ईशु ने विनु केहले, “अगर तु नरीकारा चे वरदाना नु जाणीया तां ईं वी जाणीया कि ऊं कूण छै जको तनु किहे ‘मनु पाणी पीला,’ तां तु ओकनु मांगीहा ते ओ तनु जीवन चे पाणी ङिया।”
पर जको कुई ओ पाणीया महु पिही जको मैं ओनु ङिही ओह बल्ति कङी तरसेला नी रिही। पर जको पाणी मैं ओनु ङिही ओचे महु हेक स्रोत बणती जई जको अनन्त जीवन तक उमड़ता रिही।”
“जाये कान हो वे सुणती गिहो, कि आत्मा कलीसिया नु का किहे पला। “जको जीतती जई, मैं ओनु ओ जीवन चे दरख्ता कनु जको नरीकारा चे स्वर्ग़ लौक मां छै, फल खाणे नु ङी।
बल्ति मैं पवित्र शहर नवें यरुशलेम नु स्वर्ग़ा कनु ते नरीकारा चे गोढु कनु तले उतरते ङेखले, ते ओ शहर वे बीन्दणी आलीकर हुता, जको आपणे मुणसा चे वास्ते सिंगार करली आली बीन्दणी हो।
बल्ति जिसा सात स्वर्ग़दूता कनु सात आखरी आफता चे लारे भरीले आले सात मुंगर हुते, वांचे महु हेक स्वर्ग़दूत माये गोढु आला, ते माये लारे बाता करु लाग़ला ते मनु केहले, “इठे आ। मैं तनु बीन्दणी यानिकि मैमणे ची घराआली ङिखाणी।”
बल्ति ओ स्वर्ग़दूता ने मनु बिल्लौर जिसड़ी शीशे आलीकर झलकती हुली, जीवन चे पाणीया ची नदी ङिखाणली। जको नरीकार ते मैमणे चे सिंहासन कनु निकलती कर ओ शहरा ची सड़के चे आधी मां बेहती।
“मैं, खौद्द ईशु, दुधे ते कलीसिया चे वास्ते, यां बाता ची ग़वाही ङेणे चे वास्ते, मैं आपणा स्वर्ग़दूत भेज़े पला। मैं दाऊद चे परिवारा चा वंश छै। ते सवेले चा चमकणे आला तारा छै।”
कांकि मैमणे जको सिंहासना चे आधे मां छै वांची ङेखभाल करी, ते जीवन रूपी पाणीया चे सौत्ते चे गोढु गेहती गेले करी, ते नरीकार वांचीया आँखीया महु सारी हींजवे लूहती नाखी।”