ते वे सिंहासन चे सामणे ते चऊं जीते जींया ते प्राचीना चे सामणे हेक इसड़े नवें गीत गावी भिलते, जको हेक लख चवालीस हजार बन्दा चे सिवाय जको धरती कनु मोल गेहती कर छुड़ाली गेली हुती सेर्फ वानु छोड़ती कर नेरे कुई वी ऊं गीत ना सीख सग़ले।
ते ओ शहर चौकोर बसला आला हुता ते ओची लम्बाई ते चौड़ाई बराबर हुती, ते ओणे वे कान्नै लारे ओ शहरा नु नापले, तां साढे सात साऔ कोस चा निकड़ला, ओची लम्बाई, ते चौड़ाई, ते ऊंचाई बराबर हुती।
बल्ति जिसा सात स्वर्ग़दूता कनु सात आखरी आफता चे लारे भरीले आले सात मुंगर हुते, वांचे महु हेक स्वर्ग़दूत माये गोढु आला, ते माये लारे बाता करु लाग़ला ते मनु केहले, “इठे आ। मैं तनु बीन्दणी यानिकि मैमणे ची घराआली ङिखाणी।”