पर प्रभु चा ङिओ चोरा आलीकर आती जई। ओ ङिओ आसमान बङी हड़बड़ाहट ची अवाजी लारे जता रिही ते सारीया चीजा तपती कर पिघलती जाये ते धरती ते विचे उपर चे सारे काम ब़लती जाये।
ते मैं हेक ङरावणे ढौरा नु समुन्दरा महु निकलते हुले ङेखले, जाये ङसां सींगा उपर ङस मुग़ट हुते, ते सात ठोङीया हुतीया, ते ओचीया हर-हेक ठोङीया चे उपर नरीकारा ची निन्दा ची नांवे लिखली पलती।
ते जको सिंहासन उपर ब़ेहला हुता, ओणे केहले, “ङेखा, मैं सारे कोच्छ नवें करती ङिये पला।” बल्ति ओणे केहले कि ऐनू लिखती गे कि, “कांकि हा वचन विश्वास चे लायक ते सच्च छै।”