ते जेह्णे वी घर, जा भावां नु, जा ब़ेहणीया नु, जा ब़ा नु, जा आई नु, जा ब़ाला-ब़च्चा नु, जा खेता नु माये नांवा वास्ते छोड़ती ङिले, ओनु साओ गुणा मिली, ते ओ अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवी।
जको बीज मार्ग़ चे किनारे चे छी जिठे वचन राहला जाये, ये वे छी कि जब वाणे सुणला,तां शैतान तुरन्त आती कर वचना नु जको वांचे मां राहला गेलता, चती चाह्ला जाये।
ऐवास्ते कि ऊलाद्ध लुहींया ची ते मांस ची हुवे, मसीह ईशु वी लुहीं ते मांस चे हुती गेले कि मौत चे जरिये ओ ओनु यानि शैताना नु, जाये मां मौत ची ताकत हुती, कमजोर करती ङियो
मैं तम्हानु ईं वी याद ङिवाणा चाहवे कि जिसा स्वर्ग़दूता ने आपणे पद्द नु मजबूत कोनी राखले बल्कि आपणी खौद्द ची रेहणे ची जग़हा नु छोड़ती ङिले, ते नरीकारा ने वानु वी ओ महान न्यां चे ङिओ चे वास्ते अन्धकार मां, जको सदा वास्ते छै, संगला मां ब़ांहती नाखले।
ते अजगर वे असतरी कनु गुस्से हुती गेला, ते विची बाकि ची ऊलाद्ध जको नरीकारा ची आज्ञा नु मनते, ते ईशु ची ग़वाही ङेणे चे वास्ते भिले ले, वांचे लारे योद्ध करु गेला।
ते ओची पूंछे ने आसमाना चे तारा ची हेक तिहाई भाग़ ब़ुहारती कर धरती उपर नाखती ङिले। वां असतरी जको ब़ाला नु पैदा करने आली हुती, ओ अजगर आती कर विचे सामणे भिला रेहती गेला ताकि जिंवे वा ब़ाला नु पैदा करी, ओ वे ब़ाला नु निग़लती जाओ।
ते जको ङरावणे ढौर मैं ङेखले, ओ चीत्ते आलीकर हुता, ओचे पग़्ग़ रिछा चे पग़्ग़ा आलीकर हुते, ते मुँह शेरा आलीकर हुते। ते ओ अजगर ने आपणी शक्ति, ते आपणा सिंहासन, ते बङा अधिकार, ओनु ङिती ङिला।
ते वाणे अजगर ची पूजा करली, कांकि ओणे ङरावणे ढौरा नु आपणा अधिकार ङिती ङिलता, ते ङरावणे ढौरा ची वी पूजा करली ते ईं वी केहले कि, “ऐ ढौरा आलीकर कूण छै? ते कूण ओचे लारे योद्ध कर सग़े?”