13 ते समुन्दरा ने वानु जको ओचे मां मरले हुते ङिले जती, ते मौत ने ते पताल ने वा मरला आला नु जको वांचे मां मरले हुते ङिले जती। ते वांचे महु हर-हेक चे कामा चे अनुसार वांचा न्यां करला गेला।
हे कफरनहूम, का तु स्वर्ग़ तक ऊंचा करला जाये? तु तां अधोलोक तक तले जाये! जको सामर्थ चे काम दुधे मां करले गेले, अगर सदोम मां करले जईया, तां आज़ तक ओ बणला रिहा।
मैं विचे ब़ाला नु मारती नाखी। बल्ति सारीया कलीसिया जाणती गिहे कि देल ते मना नु परखणे आला मैं ही छै। ते मैं तम्चे महु हर-हेक नु ओचे कामा चे अनुसार बदला ङी।
बल्ति मैं छोटे बङे सब मरला आला नु सिंहासन चे सामणे भिले आले ङेखले, ते किताबा खोड़लीया गेलीया, ते बल्ति हेक नेरी किताब खोड़ली गेली, यानि “जीवन ची किताब” ते जिंवे वां किताबा मां लिखले आले हुते, यूंही वांचे कामा चे अनुसार मरला आला चा न्यां करला गेला।
ते ओ वांचीया आँखीया कनु सारी हींजवे लूथी गिही। ते ना ही ओठे कङी वी मौत हुवी, ते ना ङोख, ना रोवणे, ते ना दर्द हुवी। कांकि ये सारीया पुराणीया बाता हमा बीतती चुकलीया।”
मैं नजर करली, ते ङेखले, हेक पीला जा घोड़ा छै, ते ओचे सवार हुले आले चे नां “मौत” छै, ते नर्क ओचे भांसु-भांसु छै ते वानु धरती ची हेक चौथाई उपर हा अधिकार ङिला गेला कि तलवार, ते अकाल, ते मरी, ते धरती चे जंगली ढौरा लारे लौका नु मारती नाखो।