बल्ति मैं आत्मा मां हुती गेला ते स्वर्ग़दूत मनु बरब्यान जग़हा मां गेहती गेला, ते ओठे मैं हेकी असतरी नु लाल रंगा चे ङरावणे ढौरा उपर ब़ेहले ङेखले, ऊं ढौर नरीकारा ची निन्दा चे नांवा लारे भरीले आले हुते। ते ओचीया सात ठोङीया ते ङस सींगे हुती।
वे असतरी ने बैंजनी ते लाल रंगा ची ओढ़णी घाली आली हुती। ते सोने, ते बेशकीमती मणिया ते मोतीयां लारे सजली आली हुती, ते विचे हाथा मां हेक सोने चा मुंगर हुता जको गन्दिया चीजा लारे ते गन्दिया बाता लारे ते विचे व्यभिचार लारे भरीला आला हुता।
ते आपणे आपणे ठोङा उपर माटी नाखे, ते रोते हुले ते धाड़-धाड़ करते हुले किहे, “ ‘हाय! हाय! हा बङा शहर जाई सम्पत्ति ची वजह कनु सारे जहाज चलाणे आले धन्नी हुती गेलते ले ङेखा, थोड़ी ही देरी मां उज़ड़ती गेला।’