2 ते स्वर्ग़ कनु मैं हेक इसड़ा शब्द सुणला, जको पाणीया चा पछाड़ा ते बदला चे गरजणे ची अवाजी आलीकर हुता। ते जको शब्द मैं सुणला, ओ इसड़ा हुता, मनाकि वीणा बजाणे आले जिंवे वीणा बजावी पले।
ते जिसे बेले सातवें स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते स्वर्ग़ा महु इसड़ी तेज अवाज आऊं लाग़ली कि, “हमा जग़त चा राज़ हमा अम्चे प्रभु चा छै, ते ओचे मसीह चा हुती गेला, ते हमेशा तक यानिकि युगानयुग तक राज़ करी।”
बल्ति मैं हेक शीशे जिसड़ा समुन्दर ङेखला, ओ यूं हुता जिंवे ओचे मां जाखते मिड़ले आले हो, ते ओ ङरावणे ढौरा उपर, ते वे मूर्ति उपर, ते ओचे नांवा चे अंक उपर जीतले हुते, वानु मैं शीशे चे समुन्दरा चे गोढु नरीकारा ची वीणा नु चली भि ले ङेखले।
ते वीणा बजाणे आले, ते गायककार, ते तुरही बजाणे आला चा शब्द बल्ति दुधे मां नी सुणीजी, ते कुई कला चा कारीगर वी बल्ति दुधे मां नी मिली, ते चक्की चलणे ची अवाज बल्ति कङी वी दुधे मां नी सुणीजी।
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।
पेहले स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते लुहींया लारे मिड़ले आले ओले ते जाखते पैदा हुले, ते धरती उपर भुकाती ङिले गेले। ते धरती ची हेक तिहाई ब़लती गेली, ते दरख्ता ची हेक तिहाई ब़लती गेली ते सारे सावे खड़ वी ब़लती गेले।