प्रकाशितवाक्य 14:14 - ओङ राजपूत

¹⁴ बल्ति मैं ङेखले कि माये सामणे ओठे हेक चिट्टा बदल हुता। ते ओ बदला उपर हेक बन्दे ब़ेहले हुते जको इन्साना चे पूता आलीकर ङिसे पलता। जाये ठोङा उपर सोने चा मुग़ट ते हाथा मां तेज धारी ची ङातरी छै।

प्रकाशितवाक्य 14:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

मत्ती 13:30

फसल बाढणे चे समय तक ङुंहु नु हेकी लारे बध्धु ङिया, ते बाढणे चे समय उपर मैं बाढणे आला नु किही कि पेहले तां जंगली खड़ा चे ब़ूटा नु चुणती कर ब़ालणे वास्ते वांचे ग़ंढे ब़ांहती गेहजा, ते कणकी नु माये पिएड़ा मां भेले करती नाखा।’ ”

मत्ती 17:5

ओ ब़ोले ही पलता कि हेक चिट्टे बदला ने वानु घेरती गेले, ते ओ बदला महु हा अवाज आली, “हा माया प्यारा पूत छै, जाये कनु मैं खौश छै। ऐची सुणा!”

मरकुस 4:29

जिसे बेले ङाणे पकती जई तां ओ तुरन्त ङातरी लारे बाढती नाखे कांकि कटनी चा समय आती गेला।”

लूका 21:27

बल्ति वे, मैं इन्साना चे पूता नु सामर्थ ते बङी महिमा चे लारे बदला उपर आते ङेखे।

इब्रानियां 2:9

पर अम्ही ईशु नु जको स्वर्ग़दूता कनु कोच्छ थोड़े ही समय वास्ते तले राखला गेला हुता मौत चे ङोख चवणे ची वजह महिमा ते आदर चा मुग़ट घाले आले ङेखु, कि नरीकारा चे अनुग्रह लारे ओ हर हेक इन्साना वास्ते मौत चा स्वाद चाखो।

प्रकाशितवाक्य 1:13

ते वां जाला चे आधे मां इन्साना चे पूता सिरखरे हेक मर्दा नु ङेखले, जको पग़्ग़ा तक ओढ़णी घाले हुले, ते छात्ती उपर सोने चा पट्टा ब़ांहला आला हुता।

प्रकाशितवाक्य 1:7

ङेखा, ओ बदला चे लारे आणे आला छै, ते हर हेक आँख ओनु ङेखी, बल्कि जेह्णे ओनु सुराखे करली हुती वे वी ओनु ङेखे, ते धरती चे सारे कोल्‍ल ओची वजह कनु छात्ती कोट्टे। हांआ। आमीन।

प्रकाशितवाक्य 10:1

बल्ति मैं हेके नेरे ताकतवार स्वर्ग़दूता नु बदल ओढ़ले आले स्वर्ग़ा कनु उतरते ङेखले। ओचे ठोङा उपर मेघधनुष हुता, ओचे मुँह सूरजा आलीकर ते पग़्ग़ जाखते चे खम्बे आलीकर हुते।

प्रकाशितवाक्य 11:17

हा किहुं लाग़ले, “हे सर्वशक्‍तिमान प्रभु नरीकार, जको छै, ते जको हुता, अम्ही दुधा धन्यवाद करु पले, कि तु आपणी बङी सामर्थ नु कामा मां गेहती कर राज़ करला।

प्रकाशितवाक्य 19:12

ओचीया आँखीया जाखते ची लपटी आलीकर हुतीया। ते ओचे ठोङा उपर घणे सारे मुग़ट हुते। ते ओचे हेक नां लिखले आले छै, ते ओनु छोड़ती कर नेरे कुई वी ना जाणी।

प्रकाशितवाक्य 20:11

बल्ति मैं हेक बङा चिट्टा सिंहासन ते ओचे उपर जको ब़ेहला हुता ङेखले, जाये सामणे कनु धरती ते आसमान नासती गेले, पर वांचा किठी पता तक कोनी लाग़ला।

प्रकाशितवाक्य 6:2

जिसे बेले मैं नजर घूमाती कर ङेखले, ते ङेखा, हेक चिट्टा घोड़ा छै ते ओचा सवार तीर कमाण चली भिला, ते ओनु हेक मुग़ट ङिला गेला ते ओ जय करता हुला निकड़ला कि नेरी वी जय गेहती गिहो।