वाणे हेक तम्बू बणाला, जाये मां ङोन खाने हुते, ओचे पेहले खाने मां ङीवा, मेज ते भेंट चा रोटीया मेहलीया जतीया। हां तम्बूआ चा हेंस्सा पवित्र स्थान किहवाता।
कांकि मसीह ने ओ इन्साना चे हाथा चा बणले आले अति पवित्र स्थान मां जको सच्चे अति पवित्र स्थान चा प्रतिरुप छै, प्रवेश कोनी करला, पर स्वर्ग़ा मां प्रवेश करला कि अम्चे वास्ते, हमा नरीकारा चे सामणे ङिसो।
बल्ति मैं सिंहासन महु कानु ऊंची अवाजी मां हा केहते हुले सुणले कि, “ङेखा, नरीकारा चा डेरा लौका चे बीच मां छै, ओ वांचे लारे डेरा करी, ते वे ओचे लौक हुवे, ते नरीकार आप वांचे लारे रिही, ते वांचा नरीकार हुवी।
यां बाता चे बाद, मैं नजर करली तां का ङेखले, कि स्वर्ग़ा चे हेक दरवाजे खुड़ले आले छै ते जानु मैं पेहले तुरही ची अवाजी जिसड़े आपणे लारे बाता करते सुणले हुते ओह किहे कि, “इठे उपर आती जा, ते मैं वे बाता तनु ङिखाणी जको यां बाता चे बाद पुरे हुवणे जरुरी छै।”
बल्ति मैं स्वर्ग़ा मां ते धरती उपर ते धरती चे तले ते समुन्दरा चीया सारीया सृजलीया आलीया चीजा नु, ते सब कोच्छ नु जको वांचे मां छी, ईं केहते सुणले, “जको सिंहासना उपर ब़ेहला ओचा ते मैमणे चा धन्यवाद ते आदर ते महिमा ते राज़ युगानयुग रिहो।”
ऐचे बाद मैं नजर करली, ते ङेखा, हर हेक जाति, ते कोल्ल, ते लौक ते भाषा महु हेक इसड़ी बङी भीड़, जानु कुई गेण ना सग़ते। चिट्टी ओढ़णी घाली आले ते आपणे हाथा मां खज्जी चा लड़ीया चले हुले सिंहासना चे सामणे ते मैमणे चे सामणे भिली।