25 जिसे बेले ईशु ने ङेखले कि लौक द्रोड़ती कर भीड़ लावी पले, तां ओणे अशुद्ध आत्मा नु ईं केहती कर दड़काले, “हे गूंगी ते बहरी आत्मा, मैं तनु आज्ञा ङिये पला, ऐचे महु निकलती आ, ते ऐचे मां दुबारा कङी घिरयो ना पली।”
ते दुष्टात्मा वी चीकतीया ते हा केहतीया हुलीया कि, “तु नरीकारा चा पूत छी,” घणा महु निकलती गेलीया। पर ईशु वानु धमकाता ते ब़ोलु ना ङिता, कांकि वे जाणतीया कि ओ मसीह छै।
वा घणा ङिहां तक यूंही करती रेहली आखरी मां पौलुस परेशान हुती गेला ते भांसु मुड़ती कर जको दुष्टात्मा विचे मां समाली हुती विनु केहले, “मैं तनु ईशु मसीह चे नांवा लारे आज्ञा ङिये पला।” कि यिचे महु निकलती जा ते वा दुष्टात्मा ओही बेले विचे महु ब़ाहरु निकलती गेली।
पर प्रधान स्वर्ग़दूत मीकाईल तक ने जब मूसा ची लाश चे बारे मां शैताना लारे वाद-विवाद करे पलता, तां ओनु बुरे-भले वी ना केहती कर दोष लावणे ची वी हिम्मत कोनी करली, सेर्फ इतने केहले, “प्रभु तनु फटकार ङियो।”