4 ते बजारा महु आती कर, जब तक इश्नान ना करती गिही, तब तक ना खई, ते ब़ोहत सारीया नेरीया बाता छी, जको वांचे गोढु मनणे वास्ते पुचालीया गेलीया, जिंवे मुंगर, ते गङवीया ते तांबे चे ठांवा नु धोवणे ते मांझणे।
जिसे बेले पिलातुस ने ङेखले कि कहीं बण ना सग़ी पर ओचे उलटा हुल्लड़ बधता जाये, तां ओणे पाणी चती भीड़ी चे सामणे आपणे हाथ धोले ते केहले, “मैं ऐ धर्मीया चे लुहींया कनु बेकसूर छै, तम्ही ही जाणा।”