ते ओणे वे पाँच रोटीया ङोन माछलीया नु चले ते स्वर्ग़ा सनु ङेखती कर नरीकारा चा धन्यवाद करला, रोटीया भान्ती-भान्ती कर चैला नु ङिता गेला कि वे लौका नु खाणे वास्ते ङियो, ते वे ङोन माछलीया वी वां सब मां बांटती ङिलीया।
बल्ति पतरस ने सारा नु ब़ाहर काढ़ती ङिले, ते गोङे टेकती कर प्राथना करली ते मय्यत नु ङेखती कर केहले, “हे तबीता, ऊठ।” बल्ति विणे आपणीया आँख खोलती ङिलीया ते पतरस नु ङेखती कर ऊठती ब़ेहली।