48 जब ओणे ङेखले कि वे ब़ेड़ी चलाते-चलाते घब़राती गेले। कांकि हवा वांचे सामणे ची हुती। तां राती चे चौथे पाहरा चे गोढु ओ झीली उपर टुरते हुले वांचे गोढु आला, ते वांचे आग़ु निकलती जाणा चाहवे ला।
ओ बेले ब़ेड़ी झीली चे बीच मां लहरा लारे डगमगावे पलती, कांकि हवा सामणे ची हुती।
पर ईं जाणती गिहा कि अगर घरा चा मालिक जाणता हुवीया कि चोर किसे पाहरा मां आवी, तां जाग़ता रिहा, ते आपणे घरा मां सेंध लाग़ु ना ङिया
ऐवास्ते जाग़ते रिहा कांकि तम्ही ना जाणा कि घरा चा मालिक कङण आवी, आथणे जा आधी राती नु, जा कूकड़े चे बांग ङेणे चे समय जा पुरा फुटले।
ते जिसे बेले ङिओ थोला, तां ब़ेड़ी झील चे बीच मां हुती, ओ हेकला भोंये उपर हुता
पर वाणे ओनु झीली चे उपर टुरते ङेखती कर समझले कि भूत छै, ते धाड़-धाड़ करु लाग़ले
अगर ओ राती चे ङुजा पाहर जा तीजे पाहरा मां आती वानु सुज़ाक ङेखो, तां वे दास धन्न छी।
इतने मां वे ओ गांवा चे गोढु पुज़ले, जिठे वे जई पलते, ते ईशु चे ढंगा कनु इसड़े जाणले गेले कि ओ आग़ु जाणे चाहवे।
ओ ना तां लुहींया लारे, ना शरीरा ची इच्छा लारे, ना बन्दा ची इच्छा लारे पैदा हुला, पर नरीकारा कनु पैदा हुला।