38 वे प्राथनाघरा चे सरदार चे घरा मां पुज़ती कर, उठे जती कर, ओणे लौका नु ब़ोहत रोते ते रौल मचाते ङेखले।
“ ‘अम्ही तम्चे वास्ते बन्सरी बजाली ते तम्ही कोनी नचले, अम्ही विलाप करला, ते तम्ही छात्ती कोनी कोट्टली।’
ईशु वानु ये बाता किहे ही पलता, कि ङेखा, हेक हाकिमा ने आती कर ओनु नमस्कार करली ते केहले, “माई धूउ हमा मरली, पर चालती कर आपणा हाथ विचे उपर मेहल, तां वा जीती हुती जई।”
याईर नांवा चा प्राथनाघरा चे सरदारा महु हेक आला, ते ओनु ङेखती कर ओचे पग़्ग़ा मां ढेला,
तब ईशु ने भीतर जती कर वानु केहले, “तम्ही कां रौल मचावा ते रोवा पले ? छुवेर मरली कोनी, पर नूहली पली।”
बल्ति पतरस ऊठती कर वांचे लारे हुती पला, ते जिसे बेले पुज़ती गेला, तां वे ओनु चौब़ारे उपर गेहती गेले। ते सारीया बांढीया रोतीया हुलीया ओचे लारे आती भिलीया रेहलीया ते जको चोले ते ओढ़णी दोरकास ने वांचे लारे रेहते हुले बणाले हुते, ङिखाणु लाग़लीया।