पर ईशु आप ब़ेड़ी चे भांसले हेंस्से मां गद्दी उपर नूहला पलता। तब चैला ने ईशु नु जग़ाती कर ओनु केहले, “हे गुरु, का तनु चिन्ता कोनी कि अम्ही नाश हुले जऊं?”
जिसे बेले ईशु ने ङेखले कि लौक द्रोड़ती कर भीड़ लावी पले, तां ओणे अशुद्ध आत्मा नु ईं केहती कर दड़काले, “हे गूंगी ते बहरी आत्मा, मैं तनु आज्ञा ङिये पला, ऐचे महु निकलती आ, ते ऐचे मां दुबारा कङी घिरयो ना पली।”
तब वाणे गोढु आती कर ओनु जग़ाले, ते केहले, “स्वामी! स्वामी! अम्ही नाश हुले जऊं!” बल्ति ओणे उठती कर अन्धारी ते पाणीया ची लहरा नु दड़काले ते वे शान्त हुलीया ते चैन हुती गेला।