16 शास्त्रीया ते फरीसिया ने ईं ङेखती कर कि ओ तां पापीया ते चुंगी गेहणे आला लारे खाणा खाये ब़ेहला, ओचे चैला नु केहले, “ओ तां चुंगी गेहणे आला लारे ते पापीया लारे खाये पीयें!”
जब ओ ओचे घरा मां खाणा खाणे वास्ते ब़ेहला, तब ब़ोहत से चुंगी गेहणे आले ते पापी, ईशु ते ओचे चैला लारे खाणा खाणे वास्ते ब़ेहले, कांकि वे ब़ोहत से हुते, ते ईशु चे भांसु चाह्ले आलते।
फरीसी खड़ा हुती कर आपणे मना मां यूं प्राथना करु लाग़ला, ‘हे नरीकार, मैं दुधा धन्यवाद करे पला, कि मैं नेरा बन्दा आलीकर अन्धेर करने आला, अन्यायी ते व्यभिचारी कोनी, ते ना ऐ चुंगी गेहणे आले चे बराबर छै।
बल्ति ओठे बङी अफरा-तफरी मचती गेली, फरीसिया ची ओर कनु कोच्छ शास्त्री खड़े हुती कर झग़ड़ते हुले हा किहुं लाग़ले कि, “अम्ची नजर मां ईं बन्दे बेकसूर छै, अगर हो सग़े कि कुई पवित्र आत्मा ने जा खौद्द स्वर्ग़दूत ने ही ओचे लारे बातचीत करली हो।”