4 जब वाणे आंखीया चलीया, तां ङेखले कि पत्थर उठु लुढ़कला पला, ओ ब़ोहत ही बङा हुता।
ते विनु आपणी नवीं कब्री मां मेहले, जको ओणे चट्टान मां खुदवाली हुती, ते कब्री चे दरवाजे उपर बङा पत्थर रेहड़ती कर चाह्ला गेला।
तां वे पाहरेदारा नु लारे गेहती गेले ते पत्थरा उपर मौहर लाती कर कब्री ची रखवाली करु लाग़ले।
ते आपस मां किही पलतीया, “अम्चे वास्ते कब्री चे दरवाजे कनु पत्थरा नु कूण लुढ़कावी?”
कब्री चे भीतर जती कर वाणे हेके जवाना नु चिट्टी ओढ़णी घाले हुले सज़्ज़े पासु ब़ेहले ङेखले, ते ब़ोहत चकराती गेलीया।
वाणे पत्थरा नु कब्री उपर कनु लुढ़कला पला ङेखला।
हफ्ते चे पेहले ङिओ, मरियम मगदलीनी पुरा फुटले अन्धारे चे समय कब्री उपर आलीया, ते पत्थरा नु कब्री कनु हटला आला ङेखला।