28 “पर मैं आपणे जीते हुवणे चे बाद तम्हा कनु पेहले गलील नु जई।”
ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
“पर मैं आपणे जीते हुवणे चे बाद तम्हा कनु पेहले गलील नु जई।”
ओ बेले ईशु ने वानु केहले, “ङरा ना। माये भावां नु जती कर किहा कि गलील नु चाह्ले जाओ, ओठे मनु ङेखे।”
गियारा चैले गलील मां ओ पहाड़ा उपर गेले, जको ईशु ने वानु बावड़ला हुता।
ते जल्दी जावा ते ओचे चैला नु किहा कि ओ मरला आला महु जीता हुती गेला, ते ओ तम्चे कनु पेहले गलील मां जाये पला, तम्ही उठी ओनु ङेखा। मैं तम्हानु केहती ङिले।”
पतरस ने ओनु केहले, “अगर सब ठोकर खाओ तां खाओ, पर मैं ठोकर नी खई।”
पर तम्ही जावा, ते ओचे चैला नु ते पतरस नु किहा कि ओ तम्चे कनु पेहले गलील मां जाये पला, जिंवे ओणे तम्हानु केहती ङिले हुते, तम्ही उठी ओनु ङेखा। ”
यां बाता चे बाद ईशु ने आपणे आप नु तिबिरियास झील चे किनारे चैला चे सामणे प्रकट हुला। ते ये रीत लारे प्रकट हुला।