1 बल्ति ईशु मिसाला मां वांचे लारे बाता करु लाग़ला, “कुई इन्साना ने अंगूरा ची बाड़ी लाली, ते विचे चारो-तरफ बाढ़ लाली, ते रस चा कुण्डा खोदला, ते मन्हा बणाला ते जमींदारा नु विचा ठेका ङिती कर प्रदेस चाह्ला गेला।
हा ओ इन्साना ची दशा छै, जको प्रदेस जते बेले आपणे घर छोड़ती जाये ते आपणे दासा नु अधिकार ङियो, ते हर हेक नु ओचे काम बावड़ती ङियो, ते द्वारपाल नु जाग़ते रेहणे ची आज्ञा ङियो।
ईशु ने केहले, “तम्हानु नरीकारा चे राज़ चे भेदा ची समझ ङिली गेली, पर नेरा नु मिसाला मां सुणाले जाये, ऐवास्ते कि, “ ‘वे ङेखते हुले वी ना ङेखो, ते सुणते हुले वी ना समझो।’