4 वाणे जती कर ओ ब़च्चे नु ब़हार दरवाजे चे गोढु चौका मां ब़झले आले ङेखले, ते खोलु लाग़ले।
“सामणे चे गांवा मां जावा। ओठे पुज़ते ही हेक गाहड़ो ब़झली आली, ते विचे लारे ब़च्चे तम्हानु मिली। ओनु खोलती कर माये गोढु गेहती आवा।
तां चैला ने ईशु ची आज्ञा मनली ते फसह चा भोज़ तियार करला।
ते अगर कुई तम्हा कनु पूछे, ‘ईं कां करा पले?’ तां केहजा, ‘प्रभु नु ऐची जरुरत छै,’ ते ओ तुरन्त ओनु इठे भेज़ती ङी।”
वांचे महु जको ओठे भिले हुते, कुई-कुई किहुं लाग़ले, “ईं का करा पले, गाहड़ो चे ब़च्चे नु कां खोला पले?”
ओची आई ने सेवका नु केहले, “जको कहीं वी ओ तम्हानु किहे, ऊंही करने।”
विश्वासा लारे ही अब्राहम जिसे बेले हकारला गेला तां आज्ञा मनती कर इसड़ी जग़हा निकलती गेला जानु विरासत मां गेहणे आला हुता ते ईं ना जाणता, कि ओ किठे जाये पला, तां वी निकलती गेला।