3 ते अगर कुई तम्हा कनु पूछे, ‘ईं कां करा पले?’ तां केहजा, ‘प्रभु नु ऐची जरुरत छै,’ ते ओ तुरन्त ओनु इठे भेज़ती ङी।”
“सामणे चे गांवा मां जावा, ते ओचे मां पुज़ते ही हेक गाहड़ी चे ब़च्चे, जाये उपर कङी कुई कोनी चढ़ले, ब़झले आले तम्हानु मिली। ओनु खोलती कर गेहती आवा।
वाणे जती कर ओ ब़च्चे नु ब़हार दरवाजे चे गोढु चौका मां ब़झले आले ङेखले, ते खोलु लाग़ले।
ओ तम्हानु हेक सजला सजाला, तियार करला आला बङा चौब़ारा ङिखाणती ङी, अम्चे वास्ते उठी तियारी करा।”
ते हा केहती कर प्राथना करली, “हे प्रभु, तु जको सारा चे मना नु जाणी, ईं उजागर कर कि जा ङुंहु महु तु कानु चुणले।
हाओ छै ओही वचन जानु ओणे ईशु मसीह चे जरिये, जको सब चा प्रभु छै, शान्ति चा सुसमाचार सुणाते हुले इस्राएली लौका नु ङिला हुता।
ते ओनु ना ही कुई जरुरत छै बन्दे ची सेवा ची, ते ना ही ओ काये उपर निर्भर छै। कांकि ओ तां आप ही सब नु जीवन ङिये ते सांस ते सब कोच्छ ङिहें।
कांकि तम्ही अम्चे प्रभु ईशु मसीह चा अनुग्रह जाणा वी, कि ओ धनवान हुती कर वी तम्चे वास्ते कंगाल बणती गेला ताकि ओचे कंगाल हुती जाणे लारे तम्ही धन्नी हुती जावा।