1 जब वे यरुशलेम चे गोढु, जैतून पहाड़ा उपर बैतफगे ते बैतनिय्याह चे लारे आले तां ईशु ने आपणे चैला महु ङुंहु नु ईं केहती कर भेज़ले,
बल्ति ईशु वानु उठी छोड़ती कर, यरुशलेम शहरा चे ब़ाहरु बैतनिय्याह सनु चाह्ला गेला, ते ओठे ओणे रात बिताली।
जब ओ जैतून पहाड़ा उपर ब़ेहला हुता, तां चैला ने हेकले मां ओचे गोढु आती कर केहले, “अम्हानु बावड़ कि ये बाता कङण हुवे? दुधे आवणे ची ते संसारा चे अन्त ची का निशानी हुवी?”
बल्ति वे भज़न गाती कर जैतून चे पहाड़ा उपर चाह्ले गेले।
“सामणे चे गांवा मां जावा, ते ओचे मां पुज़ते ही हेक गाहड़ी चे ब़च्चे, जाये उपर कङी कुई कोनी चढ़ले, ब़झले आले तम्हानु मिली। ओनु खोलती कर गेहती आवा।
जब ओ जैतून चे पहाड़ा उपर मन्दरा चे सामणे ब़ेहला हुता, तां पतरस ते याकूब ते यूहन्ना ते अन्द्रियास ने अलग़ जती कर पूछले,
ओणे आपणे चैला महु ङुंहु नु ईं केहती कर भेज़ले, “शहरा मां जावा, ते हेक बन्दे पाणीया चा घड़ा चले हुले तम्हानु मिली, तम्ही ओचे भांसु हुती पड़जा।
ईशु ने ब़ारहा नु आपणे गोढु हकारले। ते वानु ङोन ङोन करती कर भेज़ु लाग़ला, ते वानु अशुद्ध आत्मा चे उपर अधिकार ङिला।
पर ईशु जैतून चे पहाड़ा उपर गेला।
बल्ति वे जैतून नांवा चे पहाड़ा कनु जको यरुशलेम कनु कुई हेक किलोमीटर ची दूरी उपर हुता, यरुशलेम सनु पुठे आले।