17 जब ईशु उठु कनु निकलती कर मार्ग़ा मां जाये पलता, तां हेक बन्दे ओचे सनु द्रोड़ते हुले आले, ते ओचे आग़ु गोङे टेकती कर ओकनु पूछले, “हे उत्तम गुरु, अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवणे वास्ते मैं का करे?”
“मैं राजा आपणे सज़्ज़े पासे आला नु किही, ‘हे माये ब़ा ची धन्न बन्दी, आवा, ओ राज़ चे अधिकारी हुती जावा, जको संसार चे शुरुआत कनु तम्चे वास्ते तियार करला आला छै।
वाणे आतीकर ओनु केहले, “हे गुरु, अम्ही जाणु कि तु सच्चा छी, ते काई परवाह ना करी, कांकि तु इन्साना चे मुँह ङेखती कर बाता ना करी, पर नरीकारा चा मार्ग़ सच्चाई लारे बावड़ी। तां का कैसर नु कर् ङेणा वाजिब छै, जा कोनी?
जिसे बेले ईशु ने ङेखले कि लौक द्रोड़ती कर भीड़ लावी पले, तां ओणे अशुद्ध आत्मा नु ईं केहती कर दड़काले, “हे गूंगी ते बहरी आत्मा, मैं तनु आज्ञा ङिये पला, ऐचे महु निकलती आ, ते ऐचे मां दुबारा कङी घिरयो ना पली।”
ओणे राती नु ईशु कनु आती केहले, “हे रब्बी, अम्ही जाणु कि तु गुरु छी ते नरीकार ची ओर कनु आला। कांकि इसड़े अचम्भे चे काम जको तु करी याहनु नरीकारा ची सहायता चे बिना कुई वी ना कर सग़ी।”
कांकि हाओ माये ब़ा नरीकारा ची मर्जी छै हर हेक बन्दे जको पूता नु ङेखे ते विश्वास करी ते ओनु अनन्त जीवन मिली, ते अन्त चा ङिहां मां मैं ओनु जीते करती ङिही।”
“ते हमा मैं तम्हानु नरीकारा नु, ते ओचे अनुग्रह चे वचना नु सोंपती ङिये पला, जको तम्ची बढ़ोतरी कर सग़ी, ते सारे पवित्र करले गेले लौका मां सहभागी हुती ते विरासत ङे सग़े।
मैं ये बाते वास्ते वी प्राथना करे कि तम्चे मना ची आंख सोज़ले मां हो, तम्ही जाणती गिहा कि ओचे हकारने ची किसड़ी आस रिहे, ते नरीकारा चे पवित्र लौका मां ओची वसीयत ची महिमा ची किसड़ी दौलत छै।