20 ईशु ने तुरन्त वानु हकारले, वे आपणे ब़ा जबदी नु मजदूरा लारे ब़ेड़ी मां छोड़ती कर ईशु चे भांसु टुरती पले।
“जको कुई आई जा ब़ा नु माये कनु ज्यादा प्यारे जाणे, ओ माये लायक कोनी। ते जको पूत जा धूवे नु माये कनु ज्यादा प्यारे जाणे, ओ माये लायक कोनी।
कोच्छ आग़ु बधती कर, ओणे जबदी चा पूत याकूब ते ओचा भऊ यूहन्ना नु ब़ेड़ी मां जाल सुधारते ङेखले।
बल्ति ईशु ते चैले कफरनहूम शहरा मां आले, ते ईशु तुरन्त सब्त चे ङिओ प्राथनाघरा मां जती कर नरीकारा चे वचन कनु उपदेश ङिऊं लाग़ला।
ईशु ने केहले, “मैं तम्हानु सच्च किहे पला कि इसड़े कुई कोनी, जेह्णे माये सुसमाचारा चे वास्ते घर, जा भावां नु, जा ब़ेहणीया नु, जा आई नु, जा ब़ा नु, जा ब़ाला-ब़च्चा नु, जा खेता नु छोड़ती ङिले हो,
“अगर कुई माये गोढु आवे, ते आपणे आई-ब़ा ते घराआली ते ब़ाले ते भावां ते ब़ेहणीया बल्कि आपणी जान कनु वी ज्यादा मनु प्रेम करे, तां ही ओ माया चैला हो सग़े।
बल्ति वे ब़ेड़ीया किनारे उपर गेहती आले ते सब कोच्छ छोड़ती कर ओचे भांसु टुरती पले।
ऐवास्ते हमा अम्ही काया वी संसारिक नजरीये लारे नाप-तोल ना करु। पर अम्ही पेहले मसीह नु इसड़े नापले हुते। पर हमा इसड़ी नाप-तोल कनु दूर छिऊं।