1 जिसे बेले ईशु पहाड़ा कनु तले उतरला, तां हेक बङी भीड़ ओचे भांसु टुरती पली।
ईं जाणती कर ईशु उठु चाह्ला गेला। ते ब़ोहत लौक ओचे भांसु टुरती पले, ते ओणे सब नु ठीक करले।
बल्ति हेक बङी भीड़ पे भीड़ ओचे गोढु आली, वे आपणे लारे, लंगड़ा नु, अन्धा नु, गूंगा नु, टुन्डा नु ते नेरे ब़ोहता नु ओचे गोढु आणले, ते वानु ओचे पग़्ग़ा उपर नाखती ङिले, ते ओणे वानु ठीक करले।
तब बङी भीड़ ओचे भांसु टुरती पली, ते ओणे ओठे वानु चंगा करले।
जिसे बेले वे यरीहो शहरा कनु निकली पलते, तां हेक बङी भीड़ ईशु चे भांसु टुरती पली।
गलील ते दिकापुलिस, यरुशलेम ते यहूदिया ते यरदन नदी चे पार कनु भीड़ ची भीड़ ओचे भांसु टुरती पली।
कांकि ओ वांचे शास्त्रीया आलीकर ना पर अधिकारीया आलीकर वानु उपदेश ङिता।
ईशु ने जब आपणे चारो ओर हेक बङी भीड़ ङेखली तां झील चे ओस पार चैला नु जाणे ची आज्ञा ङिली।
ते ङेखा, हेक कोहड़ी, गोढु आतीकर ओनु प्रणाम करले ते केहले, “हे प्रभु, अगर तु चाहवी, तां मनु शोद्ध कर सग़ी।”
ईशु आपणे चैला लारे गलील ची झील सनु चाह्ला गेला, ते गलील कनु हेक बङी भीड़ ओचे भांसु टुरती पली,
पर ईशु ची चर्चा होर फैलती गेली, ते बङी भीड़ ओची सुणने वास्ते ते आपणी बिमारीया कनु ठीक हुवणे वास्ते भेली हुली।