23 बल्ति मैं वानु खुलती कर केहती ङिही, ‘मैं तम्हानु कङी वी कोनी जाणले। हे गन्दे काम करने आले, माये कनु चाह्ले जावा।’
“बीन्दा ने उत्तर ङिला, ‘मैं तम्हानु सच्च किहे पला, मैं तम्हानु ना जाणी।’
“बल्ति खब़्ब़े पासे आला नु किही, ‘हे श्रापित लौक, माये सामणे कनु ओ अनन्त जाखते मां चाह्ले जावा, जको शैतान ते ओचे दूता वास्ते तियार करले गेले।
जिसे बेले घरा चा मालिक उठती कर दरवाजे बन्द करती चुकला हो, ते तम्ही ब़ाहर भिले रेहती कर दरवाजे खड़काती कर किहुं लाग़ा, ‘हे प्रभु, अम्चे वास्ते खोलती ङे,’ ते ओ तम्हानु उत्तर ङिही, ‘मैं तम्हानु ना जाणी, तम्ही किठले छिवा?’
“पर ओह किही, ‘मैं तम्हानु किहे पला, मैं ना जाणी तम्ही किठले छिवा। हे गन्दे काम करने आले, तम्ही सारे माये कनु दूर हुवा।’
“आच्छा आजड़ी मैं छै, मैं आपणीया भेङा नु जाणे माया भेङा मनु जाणी,
तां वी नरीकारा ची पक्की नीम बणली रिहे, ते ओचे उपर हा छाप लाग़ली पली, “प्रभु आपणा नु पिछाणे,” ते “जको कुई प्रभु चे नां गिहे, ऊं अधर्म कनु बचले रिहो।”
ये कुत्ती कामे, जादू-टूणे करने आले, ते व्यभिचारी, ते हत्यारे, ते मूर्तिपूजक, ते कूड़ा उपर टुरणे आले, ते कूड़ लारे प्रेम राखणे आले, ब़ाहरु पले रिहे।