“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
का हुले अगर नरीकारा ने आपणा क्रोध ङिखाणने ते आपणी सामर्थ प्रकट करने ची इच्छा लारे क्रोध चे ठांवा ची, जको विनाश वास्ते तियार करली गेली हुती, बङे सब्रा लारे सहन करती गेले,
ते वा अविश्वासीया चे वास्ते, जाई ब़ुध्दि नु ऐ संसारा चे ईश्वर ने यानिकि शैताना ने अन्धी करती नाखली, ताकि मसीह जको नरीकारा चा प्रतिरुप छै, कि ओचे तेजोमय सुसमाचार चे सोज़ले वांचे उपर ना चमको।
ते ओनु पताला मां नाखती कर ते ओचे उपर मौहर लाती ङिली, कि जब-तक हजार साल पुरे ना हुती जाओ ओ जाति-जाति चे लौका नु बल्ति कनु भरमा ना सग़ो, हजार साल पुरे हुवणे चे बाद थोड़ी जा देरी वास्ते ओनु बल्ति छोड़ले जई।