मैं इन्साना चा पूत, खाता-पीता आला, ते वे किही ‘ङेखा पेटु ते पियक्कड़ बन्दे, ते चुंगी गेहणे आला चा ते पापीया चा मित्र छै।’ पर नरीकारा चा ज्ञान आपणे कामा लारे सच्चा ठहराला गेला।”
जब ओ ओचे घरा मां खाणा खाणे वास्ते ब़ेहला, तब ब़ोहत से चुंगी गेहणे आले ते पापी, ईशु ते ओचे चैला लारे खाणा खाणे वास्ते ब़ेहले, कांकि वे ब़ोहत से हुते, ते ईशु चे भांसु चाह्ले आलते।
शास्त्रीया ते फरीसिया ने ईं ङेखती कर कि ओ तां पापीया ते चुंगी गेहणे आला लारे खाणा खाये ब़ेहला, ओचे चैला नु केहले, “ओ तां चुंगी गेहणे आला लारे ते पापीया लारे खाये पीयें!”