42 जको कुई वी दुधे कनु मांगे, ओनु ङे, ते जको दुधे कनु उधार गेहणा चाहवे, ओकनु मुँह ना मोड़।
अगर कुई बन्दे तनु जबरदस्ती आपणा समान चवाती कर हेक मील गेहली जाये, तां ओचे लारे ङोन मील चाह्ला जा।
पर हव्वे, भीतर आलीया चीजा दान करती ङिया, तां ङेखा, सब कोच्छ तम्चे वास्ते शोद्ध हुती जई।
पर तु तां, “अगर दुधा बैरी भुक्का छै, तां ओनु खाणे खुला, अगर ओ तरसेला आला छै, तां ओनु पाणी पीला, कांकि इसड़े करने लारे तु ओचे ठोङा उपर अंगारा चा ढेर लावे।”
भलाई करने ते चीजा चा आपस मां मिलती कर बाटणे ना छोड़ा कांकि ये इसड़े बलिदान छै, जको नरीकारा नु खौश करे।
नरीकार अन्यायी कोनी, कांकि तम्चे काम ते ओ प्रेम नु भूलती ना जई, जको तम्ही ओचे नांवा वास्ते ओचे लौका ची सेवा करली ते करा वी पले।
अम्चे नरीकार ते ब़ा चे गोढु शोद्ध ते सुथरी भग़ती हा छै कि छिन्नेछोरा ते बांढीया चे क्लेशा मां वांची सुधि गिहो, ते आपणे आप नु संसारा कनु बेदाग राखो।