“पर अब्राहम ने केहले, ‘हे पूत, याद कर कि तु आपणे जीन्दगी मां आच्छीया चीजा तां गेहती चुकला, ते यूंही लाजर बुरीया चीजा, पर हमा ओ इठे शान्ति लारे छै, ते तु तड़फी पला।
ते ओचे पग़्ग़ा चे गोढु, भांसु भिली रेहती, रोती हुली, ओचे पग़्ग़ा नु हींजवा लारे भेंवणे ते आपणे ठोङा चे माला लारे लुंह लाग़ली, ते ओचे पग़्ग़ बार-बार चूपती कर वांचे पर इत्र मसड़ला।
ते ओ वांचीया आँखीया कनु सारी हींजवे लूथी गिही। ते ना ही ओठे कङी वी मौत हुवी, ते ना ङोख, ना रोवणे, ते ना दर्द हुवी। कांकि ये सारीया पुराणीया बाता हमा बीतती चुकलीया।”