जिसे बेले तु आपणे मुद्दई चे लारे न्यांयी चे गोढु जई पला तां मार्ग़ा मां ही ओकनु छुटणे चा यतन करती गे, इसड़े ना हो कि ओ तनु न्यांयी चे गोढु छिकली जाओ, ते न्यांयी तनु सिपाहीया चे हाथ सोंपती ङिये ते सिपाही तनु कैदखाने मां नाखती ङियो।
ते यां सारीया बाता नु छोड़ती अम्चे ते तम्चे बीच मां हेक बङा खङा ठहराला गेला छै कि जको इठु ओस पार तम्चे गोढु जाणे चाहवे, वे ना जा सग़ी, ते ना कुई उठु ऐ पार अम्चे गोढु आ सग़े।’