“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही फूदने, ते सौंफ ते जीरे चा ङसवां हेंस्सा तां ङिया, पर तम्ही व्यवस्था चीया गम्भीर बाता नु यानिकि न्यां, ते दया, ते विश्वास नु छोड़ती ङिले, चाही हुते कि याहनु वी करते रिहा ते वानु वी ना छोड़ा हा।
ऐवास्ते तम्ही आपस मां हेके ङुजे चे सामणे आपणे–आपणे पापा नु मनती गिहा, ते हेके ङुजे चे वास्ते प्राथना करा, कि जाये कनु तम्ही ठीक हुती जावा। धर्मी बन्दे ची प्राथना चे लारे ब़ोहत कोच्छ हो सग़े।