18 ईशु ने गलील ची झील चे किनारे फिरते हुले ङुंहु भावां नु यानि शमौन नु जको पतरस किहवावे, ते ओचे भऊ अन्द्रियास नु झील मां जाल नाखते ङेखले, कांकि वे मछुवारे हुते।
ते यां ब़ारहा प्रेरितां चे नांवे ये छी, पेहला शमौन, जको पतरस किहवावे, ते ओचा भऊ अन्द्रियास, जबदी चा पूत याकूब, ते ओचा भऊ यूहन्ना,
ईशु उठु कनु गलील ची झील चे गोढु आला, ते पहाड़ा उपर चढ़ती कर ब़ेसती रेहला।
ते मैं वी तनु किहे पला कि तु पतरस छी, ते मैं ऐ पत्थरा उपर आपणी कलीसिया बणावी, ते अधोलोक चे फाटक ओचे उपर हावी नी हुवी।
ईशु ने वानु केहले, “माये भांसु चाह्ले आवा, तां मैं तम्हानु नरीकारा चे गोढु लौका नु गेहती आणने आले इन्सान बणावी।”
ईशु सूर ते सैदा नांवा चे शहरा महु निकलती कर दिकापुलिस हुता हुला गलील ची झीली उपर पुज़ला।
ते वे ये छी, शमौन जाये नां ओणे पतरस वी राखले, ते ओचा भऊ अन्द्रियास, ते याकूब, ते यूहन्ना, ते फिलिप्पुस, ते बरतुल्मै,
यां बाता चे बाद ईशु ने आपणे आप नु तिबिरियास झील चे किनारे चैला चे सामणे प्रकट हुला। ते ये रीत लारे प्रकट हुला।
यां बाता चे बाद ईशु गलील ची झील यानिकि तिबिरियास ची झील चे पार गेला।
ओणे चैला महु शमौन पतरस चा भऊ अन्द्रियास ने ओनु केहले,