8 वे भय ते बङी खुशी लारे कब्री कनु जल्दी पुठे आती कर ओचे चैला नु समाचार ङेणे चे वास्ते द्रोड़ती पलीया।
ते जल्दी जावा ते ओचे चैला नु किहा कि ओ मरला आला महु जीता हुती गेला, ते ओ तम्चे कनु पेहले गलील मां जाये पला, तम्ही उठी ओनु ङेखा। मैं तम्हानु केहती ङिले।”
ओ बेले ईशु वानु मिड़ला ते केहले, “तम्हानु शान्ति मिलो।” वाणे गोढु आती कर ते ओचे पग़्ग़ पड़ती कर ओनु ङण्डवत करले।
ते वे निकलती कर कब्री कनु द्रोड़ती पलीया, कांकि कांपणी ते घब़राहट वांचे उपर आती गेलती।
मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे कि, तम्ही रोवा ते ढढावा पर संसार खुशी मनावी। तम्हानु ङोख हुवी, पर तम्चा गम खुशी मां बदलती जई।
यूंही, तम्हानु वी ङोख हुवी, पर मैं तम्हानु बल्ति मिली तम्चे मन खुशी लारे भरीती जई, तम्ची खुशी कुई वी तम्हा कनु खौश ना सग़ी।