7 ते जल्दी जावा ते ओचे चैला नु किहा कि ओ मरला आला महु जीता हुती गेला, ते ओ तम्चे कनु पेहले गलील मां जाये पला, तम्ही उठी ओनु ङेखा। मैं तम्हानु केहती ङिले।”
ङेखा, मैं पेहले कनु तम्हानु ईं सब कोच्छ केहती ङिले।
“पर मैं आपणे जीते हुवणे चे बाद तम्हा कनु पेहले गलील नु जई।”
ओ बेले ईशु ने वानु केहले, “ङरा ना। माये भावां नु जती कर किहा कि गलील नु चाह्ले जाओ, ओठे मनु ङेखे।”
वे भय ते बङी खुशी लारे कब्री कनु जल्दी पुठे आती कर ओचे चैला नु समाचार ङेणे चे वास्ते द्रोड़ती पलीया।
विणे जती कर ईशु चे साथीया नु, जको गमा मां ब़ुङले पलते ते रोवी पलते, समाचार ङिला।
ने जती कर नेरा नु वी ओचे बारे मां बावड़ले जा सूचना ङिली ने बल्ति वी वांचा विश्वास कोनी करला।
भेले हुले आला ने केहले, “प्रभु सच्चमां जीता हुती गेला, ते ओ शमौन नु ङिसला।”
मैं हमा ऐचे हुवणे कनु पेहले तम्हानु केहती ङिले, कि जिसे बेले ऊं हुती जाये तम्ही विश्वास करा।
“पर ये बाता मैं ऐवास्ते तम्हानु केहलीया, कि जिसे बेले वांचा समय आवी तां तम्हानु याद आवी कि मैं तम्हानु पेहले ही केहती ङिले। मैं शुरु कनु तम्हानु ये बाता ऐवास्ते कोनी केहलीया कांकि मैं तम्चे लारे हुता,
ते दफनाला गेला ते पवित्रशास्त्र चे अनुसार तीजे ङिओ जीता वी हुला।
बल्ति पाँच साओ कनु ज्यादा जणा नु ङिसला हुता, जाये महु ब़ोहत सारे हमा तक जीते छी पर कितने गेले पती।