40 बल्ति ओ चैला चे गोढु आतीकर वानु नूहले आले ङेखले ते पतरस नु केहले, “का तम्ही माये लारे हेक घड़ी वी ना जाग़ सग़ले?
जिसे बेले बीन्दा चे आणे ची देर हुली, तां वे सारीया ऊंघु लाग़ीया, ते नूहती रेहलीया।
पतरस ने ओनु केहले, “अगर मनु दुधे लारे मरणे वी पड़ो, तांवी मैं दुधे कनु कङी नी मुकरी।” ते इसड़े ही सारा चैला ने वी केहले।
तब ओणे वानु केहले, “माये मन ब़ोहत उदास छै, इठे तक कि मैं मरणे उपर छै। तम्ही इठी रुका, ते माये लारे जाग़ते रिहा।”
जाग़ते रिहा, ते प्राथना करते रिहा कि तम्ही परीक्षा मां ना पड़ा। आत्मा तां तियार छै, पर शरीर कमजोर छै।”
तब ओणे आती कर वानु बल्ति नूहले आले ङेखले, कांकि वांचीया आंखी नीङे लारे भरलीया पलतीया।
बल्ति ओ चैला चे गोढु आतीकर वानु नूहले आले ङेखले ते पतरस नु केहले, “हे शमौन, तु नूहला पला? का तु हेक घड़ी वी ना जाग़ सग़ला?
तब ईशु प्राथना कनु खड़ा हुला, ते आपणे चैला चे गोढु आतीकर वानु उदासी चे मारले नूहले आले ङेखले।
पतरस ते ओचे साथी गेहरी नीङे मां पलते, ते जिसे बेले आच्छी तरह जाग़ले, ते ओची महिमा ते वा ङुंहु मर्दा नु, जको ओचे लारे भिलते ले, ङेखले।