16 ते ओ ओही समय कनु ईशु नु पकड़ावणे चा मौका सोधु लाग़ला।
“अगर मैं ओनु तम्चे हाथ पकड़वाती ङिये, तां मनु का ङिया?” वाणे ओनु त्रीस चान्दी चे सिक्के तोलती कर ङिती ङिले।
अखमीरी रोटी चे तेंहवारा चे पेहले ङिओ, चैले ईशु चे गोढु आती कर पूछु लाग़ले, “तु किठे चाहवी कि अम्ही दुधे वास्ते फसह खाणे ची तियारी करु?”
वे ईं सुणती कर खौश हुले, ते ओनु रुपये ङेणे मनती गेले, ते ओ मौका सोधु लाग़ला कि ओनु किवें करती पकड़वावे।
ओणे मनती गेहले, ते मौका सोधु लाग़ला कि जिसे बेले भीड़ ना हो तां वांचे हाथ पकड़वाती ङियो।
जिसे बेले पौलुस धार्मिकता, ते संयम ते आणे आले न्यां चे बारे ची चर्चा करे पलता, तां फेलिक्स ने ङरती कर पौलुस नु उत्तर ङिला, “हमा तां जा, मौका ङेखती कर, मैं तनु बल्ति हकरवावी।”
ते भऊ अपुल्लोस कनु मैं ब़ोहत बिनती करली कि तम्चे गोढु भावां लारे चाह्ला जा। पर ओचे ऐ समय जाणे चे मन कोनी करले, जब मौका मिली तब आती जई।
