तां ओ दास चा मालिक इसड़े ङिओ, ते जब ओ ओची बाट ङेखता ना रिहो, ते वा घड़ी, जानु ओ जाणता ना हो, आवी ते ओनु भारी ङण्ड ङिती कर ओचा हेंस्सा अविश्वासीया चे लारे ठहरावी।
कांकि प्रभु आप ही स्वर्ग़ा कनु उतरी ते ओ बेले ललकार, ते प्रधान दूता चा साङ सुणीजी, ते नरीकारा ची तुरही फूकली जई, ते जको मसीह मां विश्वास करने आले मरले, वे पेहले जीते हुती जाये।
पर प्रभु चा ङिओ चोरा आलीकर आती जई। ओ ङिओ आसमान बङी हड़बड़ाहट ची अवाजी लारे जता रिही ते सारीया चीजा तपती कर पिघलती जाये ते धरती ते विचे उपर चे सारे काम ब़लती जाये।