10 “जिसे बेले वे मोल गिहुं जई पलतीया, तां बीन्द आती गेला, ते जको तियार हुतीया वे ओचे लारे बीहा चे घरा मां चालीया गेलीया ते दरवाजे बन्द करती ङिले गेले।
“ऐवास्ते जाग़ते रिहा, कांकि तम्ही ना जाणा कि तम्चा प्रभु किसे ङिओ आवी।
पर ईं जाणती गिहा कि अगर घरा चा मालिक जाणता हुवीया कि चोर किसे पाहरा मां आवी, तां जाग़ता रिहा, ते आपणे घरा मां सेंध लाग़ु ना ङिया
ऐवास्ते तम्ही वी तियार रिहा, कांकि जेस घड़ी चे बारे मां तम्ही सोचा वी ना, वे घड़ी, मैं इन्साना चा पूत आती जई।
“आधी राती नु धोम्म मचली, ‘ङेखा, बीन्द आवे पला, ओचा दर्शन करने वास्ते चाला।’
“जिसे मनु, ‘हे प्रभु! हे प्रभु!’ किहे, वांचे महु हर हेक स्वर्ग़ चे राज़ मां जा नी सग़ी, पर ऊंही जको माये स्वर्ग़ीय ब़ा ची इच्छा चे उपर चले।
“तम्ची कमर कसली रिहो, ते तम्चे ङीवे ब़लते रिहो।
जिसे बेले घरा चा मालिक उठती कर दरवाजे बन्द करती चुकला हो, ते तम्ही ब़ाहर भिले रेहती कर दरवाजे खड़काती कर किहुं लाग़ा, ‘हे प्रभु, अम्चे वास्ते खोलती ङे,’ ते ओ तम्हानु उत्तर ङिही, ‘मैं तम्हानु ना जाणी, तम्ही किठले छिवा?’
ते ब़ा चा धन्यवाद करते रिहा, जेह्णे अम्हानु ऐस लायक बणाले कि ज्योति मां पवित्र लौका चे लारे वसीयत मां भईवाल हुले।
भविष्य मां माये वास्ते धर्म चा ओ मुग़ट जको स्वर्ग़ मां पला ला, जानु प्रभु, जको धर्मी छी ते न्यांयी छी, मनु ओ ङिओ ङिही, ते मनु ही ना, बल्कि वा सारा नु वी, जको ओचे प्रकट हुवणे नु प्यारे जाणे।
ऐवास्ते पुरी ब़ुध्दि लारे चौकस रिहा ते आपणे उपर काबु राखा। ओ अनुग्रह ची पुरी उम्मीद राखा जको ईशु मसीह चे उजागर हुवणे उपर तम्हानु ङिली जाणे आली छै।
ङेखा, ओ बदला चे लारे आणे आला छै, ते हर हेक आँख ओनु ङेखी, बल्कि जेह्णे ओनु सुराखे करली हुती वे वी ओनु ङेखे, ते धरती चे सारे कोल्ल ओची वजह कनु छात्ती कोट्टे। हांआ। आमीन।
ते आवा, अम्ही खौश हुती कर आनन्द मनाऊं, ते ओची स्तुति करु, कांकि मैमणे चा बीहा आती गेला। ते ओची घराआली ने आपणे आप नु तियार करती गेहले।
ईशु जको यां बाता ची ग़वाही ङिये, ओ हा किहे, “हव्वे! मैं ब़ोहत ही जल्दी आणे आला छै।” आमीन। हे प्रभु ईशु आ!