तब यहूदा, रोमी सिपाहीया ची हेक टोली नु ते प्रधान याजका ते फरीसिया चे तरफु भेज़ले आले मन्दरा चे पाहरेदारा नु गेहती कर, ङीवे ते मशाला ते हथियार चले हुले ओठे आला।
कांकि मैं तम्चे बारे मां नरीकारा आलीकर धोन्न लाली रिहे, ऐवास्ते कि मैं हेके ही मर्दा लारे तम्ची बात पक्की करती ङिली यानिकि मसीह लारे, तम्हानु पवित्र कुंवारी चे समान मसीह नु सोंपती ङिये।
ये वे बन्दी छी यांणे कुई असतरी लारे आपणे आप नु गन्दे कोनी करले। कांकि वे कुंवारे हुते, ते जिठे-किठे मैमणे जते, वे बन्दी ओचे भांसु टुरती पड़ती। सारी इन्सानी जाति कनु मोल गेहती कर छुड़ाती गेले ते। वे नरीकारा चे ते मैमणे चे वास्ते रहड़ी चे पेहले फल हुते।
बल्ति मैं पवित्र शहर नवें यरुशलेम नु स्वर्ग़ा कनु ते नरीकारा चे गोढु कनु तले उतरते ङेखले, ते ओ शहर वे बीन्दणी आलीकर हुता, जको आपणे मुणसा चे वास्ते सिंगार करली आली बीन्दणी हो।
बल्ति जिसा सात स्वर्ग़दूता कनु सात आखरी आफता चे लारे भरीले आले सात मुंगर हुते, वांचे महु हेक स्वर्ग़दूत माये गोढु आला, ते माये लारे बाता करु लाग़ला ते मनु केहले, “इठे आ। मैं तनु बीन्दणी यानिकि मैमणे ची घराआली ङिखाणी।”