6 तम्ही लड़ाईया ते लड़ाईया ची चर्चा सुणा, तां घब़राती ना जजा कांकि यांचे हुवणे जरुरी छै, पर ओ समय अन्त नी हुवी।
ईं सुणती कर हेरोदेस राजा ते ओचे लारे यरुशलेम चे सारे लौक घब़राती गेले।
ते स्वर्ग़ राज़ चा हा सुसमाचार सारे संसारा चीया जातिया मां प्रचार करला जई कि सारीया जातिया उपर ग़वाही हो, तब अन्त आती जई।
पर पवित्रशास्त्रा चा वे बाता कि इसड़े ही हुवणे जरुरी छै, किवें पुरीया हुवे?”
आपणे सब्रा लारे तम्ही आपणी जीन्दगी नु बचाली राखा।
जब तम्ही लड़ाईया ते बलवा ची चर्चा सुणा तां घब़राती ना जजा, कांकि यांचे पेहले हुवणे जरुरी छै, पर ओ समय तुरन्त अन्त नी हुवी।”
कांकि मैं तम्हानु किहे पला कि ईं जको धर्मशास्त्र मां लिखले पले, ‘ओ अपराधीया चे लारे गिणला गेला,’ ओचे माये मां पुरे हुवणे जरुरी छै, कांकि माये बारे मां लिखलीया बाता पुरीया हुवणे उपर छी।”
ईशु ने बल्ति चैला नु केहले, “तम्चे मन उदास ना हो। नरीकारा उपर विश्वास करा, ते माये उपर वी विश्वास करा।
“मैं तम्हानु शान्ति ङिये पला, आपणी शान्ति तम्हानु ङिये पला। जिंवे संसार ङिये यूं मैं तम्हानु ना ङिही। तम्चे देल उदास ना हो, ते ना ङरो।
कि कुई आत्मा चे लारे केहली आली बात, जा वचन, चिठ्ठी चे जरिये जको मना अम्ची ओर कनु, ईं समझती कर कि प्रभु चा ङिओ आती पुज़ला, तम्चे मन हेकदम भिले ना रेहती जाओ, ते तम्ही ना घब़राजा।
बल्ति हेक नेरा घोड़ा निकड़ला जको लाल रंगा चा हुता। ओचे सवार नु हा अधिकार ङिला गेला कि धरती कनु मेल-मिलाप चती गे, ताकि लौक हेके ङुजे नु मारती नाखो। ते ओनु हेक बङी तलवार ङिली गेली।