जब ओणे ङेखले कि वे ब़ेड़ी चलाते-चलाते घब़राती गेले। कांकि हवा वांचे सामणे ची हुती। तां राती चे चौथे पाहरा चे गोढु ओ झीली उपर टुरते हुले वांचे गोढु आला, ते वांचे आग़ु निकलती जाणा चाहवे ला।
ऐवास्ते चैते कर कि तु किसड़ी शिक्षा गेहली ते सुणली हुती, ते विचे मां बणला रेह ते आपणे मन फिरा। अगर तु सुज़ाक नी रिहे तां मैं चोरा आलीकर आती जई, ते तु हरगिज नी जाण सग़े कि मैं केस घड़ी दुधे उपर आती पड़ी।