पर मैं किहे कि, “का वाणे अम्चा प्रचार कोनी सुणले?” सुणले तां सही, कांकि पवित्रशास्त्रा मां लिखले आले छै, “वांचे शब्द सारी धरती चे उपर, ते वांचे वचन संसारा चे कूणे तक पुज़ती गेले।”
कांकि प्रभु आप ही स्वर्ग़ा कनु उतरी ते ओ बेले ललकार, ते प्रधान दूता चा साङ सुणीजी, ते नरीकारा ची तुरही फूकली जई, ते जको मसीह मां विश्वास करने आले मरले, वे पेहले जीते हुती जाये।
यानि वां सात तारा चा भेद जानु तु माये सज़्ज़े हाथा मां ङेखले हुते, ते वे सात सोने चे ङीवा चा भेद वे सात तारे सात कलीसिया चे दूत छी, ते वे सात ङीवे सात कलीसिया छी।
ते जिसे बेले सातवें स्वर्ग़दूता ने तुरही बजाली, ते स्वर्ग़ा महु इसड़ी तेज अवाज आऊं लाग़ली कि, “हमा जग़त चा राज़ हमा अम्चे प्रभु चा छै, ते ओचे मसीह चा हुती गेला, ते हमेशा तक यानिकि युगानयुग तक राज़ करी।”
ऐचे बाद मैं धरती चे चाहरी कूणा उपर चार स्वर्ग़दूत भिले ङेखले, वे धरती चीया चाहरी हवाईया नु झड़ली भिलते कि धरती जा समुन्दर जा कुई दरख्ता उपर हवा ना चलो।