“वां ङिहां मां क्लेश चे तुरन्त बाद “ ‘सूरज चे अन्धारे हुती, ते चाँदा चे सोज़ले जते रिही, ते आसमाना चे तारे ढेती पड़े ते आसमाना चीया शक्तिया हलालीया जाये।’
“पर तम्ही आपणे बारे मां चौकस रिहा, कांकि वे प्राथनाघरा मां तम्हानु कोट्टे ते पंचेता मां सोंपे, ते माई वजह हाकिमा ते राजा चे सामणे खड़े करती ङिले जावा, ताकि वांचे वास्ते ग़वाही हो।
वे तलवारी चे गिरां हुती जाये, ते सारे देशा चे लौका मां कैदी हुती कर पुचाले जाये, ते जब तक नेरीया जातिया चा समय पूरा ना हो, तब तक यरुशलेम नेरीया जातिया कनु लताड़ला जई।
ते वे नेरीया जातिया नु वांचे उद्धार वास्ते बाता करने कनु अम्हानु रोकी, नतीजा हा छै, कि वे सदा आपणे पापा चे ठां भरते रिही, पर अन्त मां तां नरीकारा चा भयानक गुस्सा वांचे उपर आती पुज़ला।
बल्ति आसमाना मां बिजलीया चमकु लाग़ती गेलीया, गड़गड़ाहट ते बदला ची अवाज हुं लाग़ली ते हेक बङा सारा भूकम्प आला, कि जिसे बेले बन्दे ची रचना धरती उपर हुली, ओचे कनु लाती कर हमा तक इसड़ा भूकम्प कोनी हुला हुता।